Genomineerd voor 12 Grammy Awards, waaronder een overwinning voor Jones voor Producer of the Year, was Quincy's album “The Dude' uit 1981 simpelweg een van de meest strakke realisaties van zijn talenten: orkestratie, arrangeren, sequencen, zijn oor voor het anticiperen op nieuwe geluiden en het samenstellen van een knock-outteam van muzikanten, schrijvers en ingenieurs.
Quincy's werk overbrugde, versmolten genres op manieren die anderen niet konden doen en met zijn veelzijdige stemmingen en complexe arrangementen is The Dude een unieke samenstelling van bebop, jazz, funk, pop balladry en dance, met tinten van Afrikaanse syncopen en stille stormen wat zorgde voor aanknopingspunten naar de toen opkomende hiphopscene.
Met Jones in de zak vormde zich een eliteband van muzikanten, waaronder Herbie Hancock, Greg Phillinganes en Stevie Wonder op toetsen, Louis Johnson op bas, Jerry Hey op hoorn, Syreeta Wright en Michael Jackson die de achtergrondzang verzorgden, terwijl Patti Austin and James Ingram geweldige vocale optredens verzorgden. Ingenieur Bruce Swedien zat aan het bureau en Rod Temperton schreef vier van de negen nummers van het album. Door de sfeervolle en scherpe mondharmonica van Toots Thielemans, de delicatesse en tederheid van Ingrams kenmerkende bariton, Austin's vlijmscherpe techniek en instinctieve sensualiteit en de funkcompositie van Stevie Wonder, Betcha Wouldn't Hurt Me, is het een album dat ervoor zorgt dat je wilt grooven, dansen en van iemand wilt houden.
