Uitgebracht in 1967 met onder meer Lonnie Liston Smith op piano, Ronnie Boykins op bas en Grady Tate op drums, markeerde ‘Now Please Don't You Cry…’ het begin van Roland Kirk's groovy verkenningen die hem er uiteindelijk toe zouden brengen om ‘Blacknuss’ op te nemen (1971). Het is vintage Kirk in een sobere setting en wordt beschouwd als een essentieel Kirk-album.
